Zaterdag 9 november 2013: Column van Otto – Waarom onderneem je
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/119579042″ width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Mijn broer onderneemt, mijn zus werkt alleen nog maar thuis en ik kan me niet voorstellen dat ik onder een baas zou werken. Waardoor komt dat? Is erfelijk bepaald? Komt het door opvoeding? Mijn moeders vader was ondernemer: hij reed met zijn Ford AA truck (nieuw gekocht in 1932 voor ƒ 2343,11!) van Driehuis naar de veiling in Blokker voor zijn groente en fruit. Hij was een zachtaardig type. Niemand van zijn 11 kinderen is ondernemer geworden. Mijn vader’s vader was een bedeesde, rustige man. Mijn vader groeide op als iemand die veel moeite had met autoriteit. Ik groeide dus daardoor op in een non-autoritair gezin.
Ken je de JENA-plan scholen? Kun je je voorstellen wat voor dwarse leerling je moet zijn om dáár vanaf gestuurd te worden? Mij is het gelukt! Met veel omwegen is het mij gelukt een HBO-diploma te bemachtigen en daarna viel mij de werkvloer vies tegen. Leidinggevenden waren er helemaal niet om jou te helpen met jouw ontwikkeling! Nee; elk half jaar was er een nieuwe, en alle gemaakte afspraken gingen van tafel!
En dát was leuk!
Na enkele van deze teleurstellingen begon ik in 1999 maar voor mezelf. En dát was leuk! Zelf ideeën uitwerken, zelf marketingplannen bedenken en uitvoeren, zelf acquireren, offertes opstellen, produceren en tot slot factureren! En als dan die eerste, zelf verdiende centen op de rekening staan: mán, dát geeft een kick!!! Sinds ik in Hoorn woon heb ik een officemanager waar ik helemaal blij en gelukkig van word. Maar hoe ik ook probeer: een ondernemers-mindset heeft ze niet en zal ze ook niet krijgen. Hoe komt dat toch? Wat maakt dat verschil? Wanneer wordt dat ondernemersgen geactiveerd? En waardoor? Er is onderzoek naar gedaan. Dat toont aan dat zelfstandig en serieel ondernemerschap, deels erfelijk is!
“Zonder risico’s geen hoge pieken“
Hoe is dat voor jou? Waren jouw ouders ondernemer? Wat is jouw drijfveer? Als ik die vraag aan collega’s stel, begint het met een discussie over de definitie van ondernemerschap. Ben je freelancer, ZZP-er of noem je jezelf ondernemer?
Via twitter kreeg ik het volgende terug: Jan-Jaap In der Maur vond dat er een bureau voor dagvoorzitters moest komen en niemand anders deed het. Maar hij noemt zichzelf geen ondernemer maar een zendeling; “want een ondernemer gaat voor de winst, een zendeling voor het resultaat.” Miranda de Regt zag kansen en pakte die zonder twijfel, Edith Zwagerman doet het vanwege het kunnen neerzetten van een eigen visie en die dan ook kunnen uitvoeren met alle bijbehorende risico’s. “Zonder risico’s geen hoge pieken“. Sara van Gorp schrijft: “Vandaag iets kunnen bedenken en het dan meteen aanpakken; snel en flexibel. Nog elke dag blij dat ik vijf jaar geleden m’n baan opzegde.” Lykle de Vries stelt dat het begint met kansen zien, risico’s overzien en dan “gáán!“.
Ik hoop dat mijn kinderen straks in ieder geval ondernemerschap overwegen, simpelweg omdat ik merk dat het zo’n beroep doet op al mijn vaardigheden: sociaal, vakinhoudelijk, op het gebied van communicatie, op het bijhouden van ontwikkelingen, administratief, planmatig, etc. etc. Ik beschouw het als een voorrecht om zo mijn leven te kunnen leiden. Heerlijk!
