15 juli 2017 – Column Marjolijn Dölle: Verlofstress
Ik ben altijd weer geboeid door het fenomeen “taal”. Taal is altijd in beweging en ontwikkelt zich door de jaren heen. Woorden die in mijn jeugd heel gewoon waren, moeten mijn kinderen opzoeken. Wat dacht je van “kolenkit”, een fiets met “houten klossen”, of “borstrok”? Wedden dat de jongere onder ons vraagt wat dat is?
Woorden verdwijnen dus, maar zo komen er ook nieuwe woorden bij. In de afgelopen weken ontdekte ik een nieuw woord, dat wat mij betreft gepromoveerd mag worden tot Woord van het jaar 2017. Verlofstress!
Onderzoek heeft aangetoond dat 1 op de 6 werknemers serieuze stress ervaart om de vakantie met de werkgever goed te kunnen regelen. In veel gevallen is er onvoldoende vervanging om het werk door te laten gaan, dan wel de extra vakantiedrukte op te vangen. Werknemers hebben niet alleen met hun eigen werkgever te maken, maar ook met de situatie van hun werkende partner en de schoolvakanties van hun kinderen. En heb je kinderen op verschillende scholen en in verschillende leeftijdsgroepen, dan wordt de stressfactor nog weer een graadje hoger.
Verlofstress! Wat een woord, of beter gezegd, wat een probleem.
Maar er gloort hoop. Want, voor ieder probleem bestaat immers een oplossing. Wat mij betreft zijn er voor dit probleem wel 3 oplossingen:
- Stoppen met verlof opnemen is de simpelste oplossing om verlofstress te voorkomen. Groot nadeel is, dat dit onherroepelijk gaat lijden tot burn out stress en dat is verre van wenselijk. Geen goede oplossing dus.
- Verplichte vakantieperiodes voor alle bedrijven in de regio’s noord, midden en zuid, die gelijk zijn aan de schoolvakanties. Dit zal voor veel mensen de problemen oplossen, maar wat als je partner nu net in een verschillende regio werkt? En hoe lastig is het om bedrijven en masse te sluiten voor een aantal weken? Geen goede oplossing dus!
- Zorg per branche voor een grote flexpool van vakantiekrachten, die bij verschillende werkgevers ingezet kunnen worden. Biedt mensen vanuit een uitkeringssituatie een kans, die nog geen zicht hebben op een vaste baan. Als je het tijdig organiseert, kunnen de vakantiekrachten per bedrijfstak opgeleid worden en vervolgens gedurende 3 à 4 maanden bij diverse werkgevers ingezet worden.
Dit is een oplossing die naar mijn mening alleen maar kansen biedt. Ik ben ervan overtuigd dat werkgeversverenigingen dit samen met het WerkgeverServicepunt uitstekend kunnen organiseren. Bezwaar is wellicht dat de flexpoolmedewerkers geen recente werkervaring hebben. Maar is dat nou een bezwaar, of is dat eigenlijk koudwatervrees? Zijn we niet allemaal als 15-jarige scholier zonder enige werkervaring begonnen? Dat is toch ook goed gegaan?
Laten we de verlofstress snel weer uit de woordenschat schrappen en alle mensen die aan de kant staan snel een kans geven!
