1 oktober 2023 – Column Gerben H. Bakker: Never be clever
Sinds kort ben ik teruggekeerd in de schoolbanken. Als aanhanger van het adagium ‘een leven lang leren’ werd het tijd zelf weer eens de daad bij het woord te voegen. Op een landgoed in Breukelen volg ik een leerweg Publiek Leiderschap in een tijdperk van disruptie. Een ongelofelijk interessante en actuele studie waarin leiderschap wordt ontleed en toegepast op roerige tijden anno nu.
Met mij zo’n 25 professionals afkomstig uit heel Nederland onder bezielde leiding van professor Zeger van der Wal. In haar diversiteit zijn het allen slimme en gedreven vrouwen en mannen. Personen met maatschappelijke carrières, weloverwogen en dito statuur. En ik dus. Op mijn hotelkamer deed dit mij terugdenken aan mijn studietijd welke al een poosje achter mij ligt.
Personen met maatschappelijke carrières, weloverwogen en dito statuur. En ik dus.
Een bolleboos ben ik nooit geweest. Dit laat zich zeker niet duiden door het feit dat ik een Mavist ben. Wellicht werd ik hier nog het meest geprikkeld door mijn leraren. Het verklaart wellicht mijn affiniteit met VMBO onderwijs waar de MAVO inmiddels in is geïntegreerd. Hierna werd het snel minder met mijn motivatie. Van de HAVO en het MBO heb ik het tafelvoetbalspel en de verregaande veiligheidsmaatregelen nog het scherpst op mijn netvlies, zeker niet de lesstof en de inspirerende docenten.
In de verwachting dat er meer in het vat zat stroomde ik door naar het HBO. Hier heb ik wel degelijk heel wat opgestoken. Echter kwam dit niet uit de studieboeken; deze bleven dicht en werden uiteindelijk niet eens meer aangeschaft. Wel sloot ik vriendschappen voor het leven en haalden wij in letterlijke zin het onderste uit het vat. Het speelkwartier liep echter ten einde. Met meer bravoure dan kennis werd de arbeidsmarkt betreden.
Na een dag van studie kon het contrast niet groter. Bij ons lokale poppodium Manifesto stond de Wild Romance op het programma. De begeleidingsband van Herman Brood die haar weg vervolgde nadat haar frontman van het Amsterdamse Hilton was gesprongen. Teus van Sintmaartensdijk maakte er met ‘Buying the band’ een fantastische documentaire over.
Een band die op het punt stond om internationaal door te breken maar deze kans eigenhandig om zeep wisten te helpen. Dit door tegen de verkeerde schenen te schoppen en (veel) te veel te drinken en te gebruiken. Het is de nog levende leden op deze vrijdagavond in Hoorn af te zien. Toch heb ik een zwak voor deze mannen; het impulsief en compromisloos naleven van je dromen en niet verder te denken dan de dag van morgen. Mijn gevoel bleek gedeeld; haar grootste hit ‘Never be clever’ werd luidkeels meegeschreeuwd en klonk bij menigeen als een hartenkreet.
Toch heb ik een zwak voor deze mannen; het impulsief en compromisloos naleven van je dromen en niet verder te denken dan de dag van morgen.
Onlangs kwam ik met mijn jaargroep weer samen in onze stamkroeg De Boom. We vielen elkaar in de armen alsof de tijd had stilgestaan. Wonderwel is eenieder van ons toch nog aardig terecht gekomen. Een avond waarop bittere ernst en totale onzin weer vakkundig vervlochten werd. Na de afsluitende whiskey moest ik rennen voor de laatste trein, een onbestemde vlek in mijn pak als souvenir. Gelukkig, we kunnen het nog. Niet tegen de professor zeggen.
