05 december 2023 – Column Robert-Jan Knook: In de voetsporen
Vorige maand was het alweer elf jaar geleden dat mijn vader overleed. 67 werd hij, veel te jong natuurlijk. Het grootste deel van zijn leven fervent VVD’er. De tijd van Hans Wiegel. Zijn laatste levensjaren was hij geswitcht naar D66. Hij was ooit kandidaat voor de Provinciale Staten. Kies Knook! stond er achterop zijn kaartjes. Dat kaartje staat nog altijd op mijn bureau.
Zou hij erg teleurgesteld zijn? Had hij het wellicht zien aankomen?
Ik heb het geluk gehad dat ik veel met hem heb kunnen bespreken en ben eigenlijk wel benieuwd wat hij gevonden zou hebben van deze verkiezingsuitslag? Zou hij erg teleurgesteld zijn? Had hij het wellicht zien aankomen? Ik kan het hem niet meer vragen. Hij ligt begraven op natuurbegraafplaats Hilligmeer in Drenthe. Dat was toen net nieuw, hij was zelfs de allereerste die er mocht liggen. Ze hebben het er nog over daar.
Rond zijn sterfdag op 16 november vroeg iemand of ik nog wat had geleerd van mijn vader. Nou en of, zei ik. Twee dingen. Ten eerste dat je niet te snel moet oordelen over iets of iemand. Ik begreep dat toen nog niet zo goed maar ben inmiddels ouder en wijzer en nu snap ik hem wel. We vinden veel te vaak iets veel te snel van iets of iemand. Geef het soms ook even de ruimte en de tijd.
Geef het soms ook even de ruimte en de tijd.
Daarnaast leerde ik van hem ook iets voor anderen te doen. Na zijn overlijden stond er een rouwadvertentie in de krant van een stichting waar mijn vader veel voor gedaan had. Wist ik niet eens. Toch wel een beetje trots. Ik wist natuurlijk al wel dat hij veel tijd stopte in bijvoorbeeld de Odd Fellows (loge) en de Rotary. Die loge had trouwens nog een hele herdenkingsavond aan hem gewijd. Ook daar was ik weer trots op wat hij allemaal gedaan had voor die club.
Iets goeds doen met je kennis en kunde voor een ander.
Ik ben een beetje in zijn voetsporen getreden door ook lid te worden van Rotary. Iets goeds doen met je kennis en kunde voor een ander. Zo stond ik vorige week met mijn clubgenoten banketstaven en chocoladeletters in de pakken voor onze Sinterklaasactie. Met de opbrengst van dit lekkers steunen we de plaatselijke voedselbank.
Dat geeft me een goed gevoel, zeker in de maand van het licht. Dan kijk ik naar boven en zeg ik, dag pap.
