8 september 2025 – Column Gerben H. Bakker: Hier wordt iets groots verricht
Het zal u niet zijn ontgaan; de verkiezingen staan weer voor de deur. Met zowel de Tweede Kamer als de gemeenteraadsverkiezingen vallen we in een halfjaar tijd zelfs tweemaal in de prijzen. Het is fantastisch dat (zeker lokaal) er zoveel mensen zijn die zich belangeloos of slechts tegen een kleine vergoeding inzetten voor een levendige democratie; toch geen vanzelfsprekendheid meer tegenwoordig. Als optimist ben ik ervan overtuigd dat al deze politici dit ongeacht de partijkleur doen met de beste bedoelingen. Niets staat ons in de weg om ons mooie land samen nog beter te maken zou je denken. Toch staan veel partijen loodrecht tegenover elkaar als het gaat over het koloniale verleden. Een episode van trots voor de een, een schandvlek voor de ander. De Hoornse wethouder Boomgaars noemde het uitblijven van excuses van het college zelfs één van de redenen om zich niet herkiesbaar te stellen.
‘Niets staat ons in de weg om ons mooie land samen nog beter te maken zou je denken.’
Een lome zaterdagmiddag leent zich perfect voor een wandeling langs het strand. Ook al vangen de vrolijk gekleurde vliegers weinig wind, lijkt het niemand wat te deren. Uit een imposant paviljoen met groene daken klinken uitnodigende klanken van exotische rock-‘n -roll muziek. Getrokken door nieuwsgierigheid tref ik binnen twee reuzen van wajangpoppen die trots het overzicht bewaren. Het is precies dit beetje houvast dat een kaaskop als ik nodig heeft zich senang te voelen op deze Indonesische avondmarkt.
Terwijl ik struin langs de kraampjes met ambachten en lekkernijen gaat mijn branie-schoppende zoontje zelf op avontuur. Zo leert hij via het knutselen van een melati-bloem over het verdriet van een verloren land en ziet zich met spekkoek beloond. Na een riante portie nasi rames en saté struinen we verder op de markt op zoek naar een mooi souvenir. Al snel vindt zoonlief een pracht van batik shirt waarmee hij zich aan mijn hand de prins uit het sprookje van Raden Panji waant. Met een beker schaafijs in mijn andere hand gaan we moe maar voldaan de avond in..
‘Het is precies dit beetje houvast dat een kaaskop als ik nodig heeft zich senang te voelen op deze Indonesische avondmarkt.’
Voor de bovenstaande ervaring had ik geen vliegtuig nodig. De tweede Hoornse Pasar malam melati was namelijk in schouwburg Het Park. Als voormalige kolonie Nederlands-Indië is Indonesië al eeuwen verwant aan Nederland. Het is fascinerend te zien hoe dit in de loop van tijd dit elkaars taal, muziek, eten en zelfs kleding heeft beïnvloed. De Indo(nesische) gemeenschap laat hiermee op een mooie manier ervaren dat verschil in cultuur een feest kan zijn; dat het koloniale verleden een feit is dat omarmt kan worden.
Dit natuurlijk zonder voorbij te gaan aan het leed van de gewelddadige bersiap en het koloniale uitgangspunt van ongelijkwaardigheid. Aan het stadsstrand waren wij getuige hoe zij met warmte, positiviteit en ritmegevoel Nederland hebben verrijkt. Hier wordt iets groots verricht! Al had hun stadsgenoot Jan Pieterzoon Coen waarschijnlijk hele andere gedachten bij deze woorden toen hij in 1619 bij Jakarta zijn vlag in de grond plantte.
