17 november 2022 – Column Marjolijn Dölle: Langs de zijlijn
Vrijdag 11 november maakte Louis van Gaal zijn selectie voor het WK in Qatar bekend. Mijn man zat net als vele voetballiefhebbers aan de buis gekluisterd. En natuurlijk vinden al die op de bank zittende “trainers” van Nederland er wat van. Vooral het aan de zijlijn laten staan van Jasper Cillissen kwam voor menigeen als een grote verrassing. Niet in de laatste plaats voor de keeper zelf, die zwaar teleurgesteld was en volgens de media “woedend” en vol onbegrip gereageerd zou hebben.
Gek is dat eigenlijk. In Nederland staan 1,1 miljoen mensen langs de zijlijn. Zij hebben geen werk, terwijl zij mogelijk wel willen en kunnen werken. Maar door een samenloop van omstandigheden, door domme pech, door verkeurde keuzes, of door toeval lukt het ze maar niet om een baan te krijgen of te behouden. Daar reageert bijna niemand verontwaardigd op. Het heeft geen nieuwswaarde en geen aandacht. Terwijl het te zot voor woorden is. 1,1 miljoen mensen langs de zijlijn, en ondertussen liggen de banen voor het oprapen en worden vacatures niet vervuld. Hoe kan dat? En wat gaan we er aan doen?
Net als een veeleisende voetbaltrainer à la van Gaal vraagt ook de gemiddelde werkgever bij iedere vacature de beste, de meest ervaren, de meest evenwichtige, de …. “vul maar in wat er nog meer op het verlanglijstje staat-kandidaat”. Die krijgt dan om te beginnen een tijdelijk contract, want stel je voor dat er toch nog iets te klagen valt, dan kun je er nog van af om de kandidaat opnieuw langs de zijlijn te zetten. Op die manier is het natuurlijk wel heel erg moeilijk om in het speelveld van de arbeidsmarkt te stappen.
Als we op deze manier met de arbeidsmarkt om blijven gaan, dan hebben we straks sectoren die niet meer kunnen functioneren. Denk aan zorg, onderwijs en techniek. En nog veel meer mensen langs de zijlijn. Een samenleving die volledig uit balans is. Dat moeten we toch niet willen?! In wat voor land willen we leven? Wat mij betreft in een land, waarin iedereen mee kan doen en er niemand langs de zijlijn staat. Dat kan alleen als we continu coachen, begeleiden, extra aandacht geven en werk inrichten zodat het past bij de kwaliteiten en talenten van de potentiële werknemers.
Scout de talenten en kwaliteiten van mensen en investeer in begeleiding en aandacht. Dan kan van die 1,1 miljoen mensen langs de zijlijn direct minimaal de helft het speelveld van de arbeidsmarkt betreden. En met wat extra coaching en aandacht ook de andere helft. En geloof me: iemand tot de zijlijn veroordelen geeft hele negatieve energie, maar iemand op het speelveld zetten en een kans geven…..dat geeft mensen vleugeltjes! En niet vergeten om goed te blijven coachen!
___
En dan nog een nabrander: U vraagt zich misschien af waarom ik het niet heb over de veelbesproken uitbuiting van arbeidsmigranten in gastland Qatar? Nog even geduld….daar ga ik in mijn volgende vlog op in.
